رئیس انجمن آیین سنتی لرستان گفت: مردم لرستان برای ماه رمضان حرمت خاصی قائل هستند و بر همین اساس در این ماه با رفع کدورت از همدیگر مشکلاتشان را حل‌وفصل می‌کردند.
رمضان را ماه میهمانی خدا می‌نامند ماهی که در آن درهای رحمت به روی بندگان گشوده می‌شود، خداوند متعال در این ماه میزبان بندگان است و اسباب رحمت،مغفرت و آمرزش را برای بندگان فراهم می‌کند.
رسول گرامی اسلام(ص) درباره عظمت این ماه می‌فرمایند:ای مردم این ماه رمضانی که شما در آن قرار دارید بهترین و برترین ماه در نزد خدای متعال است،ساعات بهترین ساعت‌ها، روزهای آن بهترین روزها و شب‌های آن بهترین شب‌هاست.
مسلمانان برای این ماه حرمت زیادی قائل هستند چراکه معتقدند این ماه همراه بابرکت،رحمت و کرامت است بر همین اساس هرساله با نزدیک شدن به آغاز این ماه مبارک مردم مناطق مختلف ایران اسلامی ازجمله لرستانی‌ها با شور و شوق خاصی خود را برای یک میهمانی بزرگ آماده می‌کنند و همانند سایر ایرانیان با روزه‌داری خود را از برکات این ماه متعنم می‌کنند.
گرچه امروزه با تغییر فرهنگ و سبک زندگی‌ها برخی از آداب‌ورسوم کم‌رنگ شده باشد اما هنوز هم خیلی از خانواده‌های لرستانی به برخی از آیین معتقدند و ازجمله آن این‌که سعی می‌کنند افطار را در کنار هم باشند مگر این‌که کسی به دلیل مشغله کاری نتواند به زمان افطار برسد.
خانواده‌ها در افطار و سحر و بیشتر در موقع سحر اعتقاد داشتند که همه باهم باید دورهم جمع باشند و سحر یا افطار را دسته‌جمعی بخورند.در سال‌های نه‌چندان دور مردم در کنار یکدیگر در خانه‌هایی که چندین اتاق داشت و در هر اتاق خانواده‌ای بود باهم زندگی می‌کردند و این خانه بزرگ یک آشپزخانه بزرگ داشت که همه اهل خانه از آن مشترکاً استفاده می‌کردند و اگر غذایی طبخ می‌شد متعلق به همه بود.
خانواده‌ها مقید به این بودند که حتماً لباس ، نان و رزقشان ضمن طهارت و داشتن بقیه شرایط روزه، حلال باشد. غذاها تجملاتی نبود مرغ و پلویی در کار نبود هر که هر چه داشت سر سفره می‌گذاشت و همه از آن بهره می‌بردند. بیشتر از مواد غذایی استفاده می‌کردند که تولید خودشان بود مثل لبنیات و نوعی غذای محلی به نام "بِرساق" و "گِردَه" به همراه چای مصرف می‌کردند که خیلی هم مقوی بود.
غذاها در ماه رمضان متعلق به همه بود،نکته‌ای که خیلی از خانواده‌ها رعایت می‌کردند این بود که اگر غذایی داشتند برای همه بود و همه از آن می‌خوردند هیچ‌کس نمی‌گفت که این غذای من است و منیتی وجود نداشت.
یکی از عقایدی که مردم لرستان در ماه مبارک رمضان به آن پایبند بودند این بود که حتماً بایستی نانشان بی‌شبهه باشد و اعتقادشان این بود که روزه‌دار باید حلال‌ترین رزق را داشته باشد و تا این‌قدر مقید بودند و نکته قابل‌توجه دیگر خلوص نیت مردمان آن زمان به‌وضوح قابل‌مشاهده بوده است.
مردم لرستان به دلیل این‌که معتقدند رزق و روزی در صبح اول وقت نوشته می‌شود همیشه سحرخیز بوده‌اند تاجایی که درسحرهای ماه مبارک رمضان باهم سحری می‌خوردند،نماز را باهم می‌خواندند و بعد از نماز هرکسی به دنبال کار روزانه خود می‌رفت.
بارزترین مشخصه در مراسم عزا، عروسی و جشن‌های مذهبی در لرستان پختن حلوا است چراکه حلوا ازنظر مردم لرستان یه جایگاه خاص دارد و برای روزهای خاص استفاده می‌کردند و یکی از این روزها در شب شهادت حضرت علی (ع) است و از همین حلوا مقداری را نگه می‌داشتند و روز عید فطر روزه‌شان را با آن باز می‌کردند.
یک فرهنگی که درگذشته وجود داشت و فرهنگ زیبایی هم بود اعتقاد به روشن نگه‌داشتن چراغ خانه در ماه رمضان هنگام سحر بود؛اعتقاد مردم بر این بود که باید چراغ عبادت روشن باشد بدون از هرگونه چشم و هم‌چشمی و خودنمایی به خاطر اعتقاد به برکت این ماه موقع سحر چراغ را روشن می‌کردند و حتی کسانی که به هر دلیلی که روزه نمی‌گرفتند در سحر چراغش روشن بود چراکه نگاهشان صادقانه و عاشقانه بود.
بهزاد پاکدل؛رئیس انجمن آیین سنتی لرستان ضمن تبریک به مناسبت آغاز ماه مبارک رمضان در رابطه با آداب‌ورسوم لرستانی‌ها در ماه رمضان گفت: مردم لرستان برای ماه رمضان حرمت خاصی قائل هستند چراکه معتقدند در این ماه تمام وجود انسان درراه خداست و به خاطر قرب ، عزت و منزلت آن تمام‌کارها به خیر ختم می‌شود.
وی افزود: اگر بین اقوام و فامیل کینه و کدورتی وجود داشت به حرمت این ماه برطرف می‌شد؛خیلی از کارهای خیر در این ماه با وساطت بزرگان خانواده به سرانجام می‌رسید و اگر امر عروسی و ازدواج در پیش بود مقدمات آن در این ماه فراهم می‌شد.
این کارشناس آیین سنتی گفت: این ماه در نزد لرستانی حرمت دارد و روزه‌دار نیز از حرمت والایی برخوردار است و به خاطر قداستی که برای ماه رمضان قائل بودند قسم بزرگشان به حرمت این ماه این بود ومی گفتند به زبان روزه‌دارم قسم و به این معنی است که تمام وجودم درراه خدا دلالت می‌دهم.
پاکدل با اشاره به شعرخوانی جارچیان در افطارهای و سحرهای ماه مبارک رمضان،اظهار داشت:در رمضان‌های سال‌های دور مردم لرستان به دلیل نبود امکاناتی نظیر ساعت، رادیو و تلویزیون مردم برای آگاهی از زمان افطار و سحر از طریق کسانی که به‌عنوان بلدی بودند آگاه می‌شدند به این صورت که این افراد از طریق ماه و ستاره و آفتاب این زمان‌ها را تشخیص می‌دادند و قبل از افطار و سحر مانند جارچیان با صدای و دهل و شعرخوانی مردم را آگاه می‌کردند.
وی بیان کرد: یک ساعت قبل از سحر نواختن سحری و خواندن ابیاتی روزه‌داران را بیدار می‌کردند آن‌ها نیز پس از بیدار شدن و وضو گرفتن سحری خورده و نماز صبح را می‌خواندند.
رئیس انجمن آیین سنتی لرستان گفت: جارچیان چند دقیقه قبل از اذان با تغییر دادن نوای دُهل نزدیک بودن وقت اذان را اعلام می‌کردند که مردم برای نماز آماده شوند.
تهیه و تنظیم شده توسط خبر افلاک.
